Asıl olan ne biliyonuz mu..
Kış günü…
Karlı, buzlu bir günün sabahında…
Kadın kısmına amele küreği, küllük kazması falan vermeyeceksin.
Yakışmıyor.!
Bi dakka..
Bi bitireyim!!!
Darlanmaya, harlanmaya gerek yok.
Fikir okumaya da…?
Önce bi dinle!
Sonra oturur konuşuruz.
Gerçi ve zatti!!
Senin düşündüğünü düşünmem, okuduğunu okumam mümkün değil…
O ayrı mesele..
Ama….
Mevzu şu!
Benim penceremden..
Kadına gücü yettiği, eline yakıştığı işi vereceksin.
İki üç kiloluk koca amele küreğini eline tutuşturup; karları küre..
Olmaz!!!
Küreğin yanıynan buzları kır deme!
Ya ne?
Covit movit dinlemem…
Kalbinizi kırarım..
XXX
O gün..
Yıllardır böyle kar yağmadı cümlesi henüz kurulmamış.
O gün..
Caddenin kuz tarafına konuşlandırılan bir kadın boyundan büyük iki üç kiloluk amele küreğinin tersiyle buz kırıyor olmasına şahit olmamıştı.
Baktım da bakamadım.
Kıyamadım.
Vicdanımın kıvılcımı gözüme, ateşi bağrıma, dumanı genzime, közü ciğerlerime düştüğünü hissettim
Yol, yer yarıldı.
Yerdeki buzlar utancından eriyecek yer aradı.
Kürek utandı.
Kar utandı.
Kış durdu..
Kürekli kadın durmadı.!
Zaman geriye sardı da; rahmetli anam bi bakış attı…
İçimdeki tüm buzlar eridi.
Ilıdım…
Elinde eldiveni bile olmayan kadının o ahvalini gördükçe eridim..
Kış günü; bir bardak suya hasret kaldım.
İzzet Baysal Caddesi çöl gibiydi.
Her yer buzdu, bi gram su yoktu.
Ama kadının eli su topluyordu..
Bolu susuzluktan ölüyordu sanki.
Bolu o kadının ellerine muhtaçtı.
Kadınının elindeki kürek toplanmış; kadının elinde gittikçe ufalıyordu.
Kürek kadının bütün ağırlığını almış; kendi ağırlığından utanır,
Beni bu kadının eline kim tutuşturdu diye aranır,
Ağaçlara tünemiş bir kaç serçe havada, yem arayan altı güvercin yerlerde dolanır olmuştu.
XXX
O gün karla ilgili hiçbir mevzu yazmamaya karar verdim.
Kadından…
Ele tutuşturulan kürekten..
Buzdan…
Her şeyden.
Çok sevdiğim kış mevsiminden…
Kardan,
Soğuktan.
Utanmıştım.
Boyu kadar küreği ona teslim edenlerden…
Buzları kır diyenlerden,..
Buğz ederek iş gördüren zihniyetten…
Kadınlar üzerinden vaziyeti kurtarmak isteyenlerden..
Modern ve çağdaş ekipmanlar, solüsyonlar, sofra-deniz-kaya tuzu varken kürekle buz kırmayı öngörenlerden utanmıştım.
XXX
Karla mücadelede kadını kullanmaktan vazgeç.
Ben şahsıma razıyım.
Kardan..
Kıştan..
Kadının eline çapa ver.
Makas ver.
Çiçek ver.
Toprak ver.
Tırmık ver.
Gücünün yettiği işi ver.
Ver bezi eline her bir yeri pırıl pırıl yapsın..
Güneşi silsin…
Karları ısıtsın.
Karla mücadelenize yararı olacaksa; mecazen “Güneş toplasın”
Mevzu derin; kerimin kuyusu derin mi bilmem.
Vakıa bel altı algılara teslim olmayacak kadar da keskin..
Bolu Belediyesi yetkililerine sesleniyorum.
Kadınlara eziyet etmeyin...
Onlara, buzları kırması için amele küreği vermeyin.
Ve…
Veren, akıl eden her kimse, gitsin tez onların ellerinden öpsün..
Bir daha olmayacak diye söz versin.
Mangalda ne kadar kül varsa; yollara dökülsün.
XXX
Bolu son yılların en güzel kar yağışına şahit oldu.
Öyle oldu, böyle oldu.
Şurasını yazmadan olmayacak…
Ben oldum olası kar yağışını severim.
Hem öyle böyle değil; çok yağmasından yana fikir sahibiyim.
Yol tıkanacak, kaldırımlar kapanacak umurumda olmaz.
Bereket yağsın; yeraltı, yer üstü su kaynakları dolsun isterim.
Biz büyüklerimizden böyle işittik, böyle bir miras cümlelerle büyüdük.
Ağrı’da öğretmen olduğum yıllardan bilirim; karın ne demek olduğunu.
Otobüs boyunda yağardı da; kimseye yağmazdı.
Oralarda kar ayrı bir sevilirdi.
O diil de mevzunun kıssadan hissesi şu.
Bolu Belediyesi karla mücadelede sınıfta kalmamış olabilir.
İkmale kaldı derim ama!
Bütünleme sınavlarına girmeden;
Avuç içlerine de, çalışan kadınlara amele küreği, gücünün üstünde görev verilmeyecek diye tükenmez kalemle veya kına ile yazarlarsa iyi olur.
Unutmamış ve en azından sayemde ah! almamış olurlar.
Mevsim ne olursa olsun, kadınlar konusunda pozitif ayrımcıyım.
Kadını bu algıda ve bu karla mücadelede kullanmamak lazım..
Vebali büyük olur…
Altından kalkamazsınız..
